ഒരു സ്വപ്നാടകനുള്ള മറുകുറി..

മഞ്ഞില്‍ പുതഞ്ഞ ക്രിസ്തുമസ് രാവുകള്‍
എന്നിലെ സ്വപ്നാടകയെ  ഉയിര്ത്തെഴുനെല്‍പ്പിക്കുന്നു
 പ്രിയനെ! ജന്മാന്തരങ്ങളിലും ദേശാന്തരങ്ങളിലും...

എന്റെ നിശ്വാസം നീ തിരിച്ചറിയുമ്പോള്‍.,

കാലം നിശ്ചലമാവുന്നു!
ഗോതമ്പ് പാടങ്ങളും കൊയ്ത്തോഴിഞ്ഞു വിജനം ആയിരിക്കുന്നു.
കാവല്‍ മാടങ്ങളിലെ വിളക്കണ ഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
സാന്താക്ലോസിന്റെ  ചവിട്ടടിപ്പാടുകളെ  ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്ന ,

മഞ്ഞ നിറമുള്ള മേപിള്‍ ഇലകള്‍ വീണുകിടക്കുന്ന വഴിയിലൂടെ

നിറയെ ചില്ല് ജനാലകളുള്ള, വെളിച്ചം മുനിഞ്ഞു കത്തുന്ന

വീടിന്റെ ഒതുക്കുകളില്‍.. എന്നോടൊപ്പം നീ തന്നെ!

മഞ്ഞില്‍ പുതഞ്ഞ ട്യുലിപ്‌ പുഷപങ്ങള്‍ നിദ്രയിലാണ്.
ഒരു നിറവസന്തം സ്വപ്നം കണ്ടു കൊണ്ട്..















Note : Please read Amarnath  here(from whom I inspired for this) : http://www.mycraze.amarnathsankar.in/2011/10/dream-walk.html

അപൂര്‍ണ്ണം.

നീ പറഞ്ഞത്‌ നേരു തന്നെ!

നിന്റെ കണ്ണുകളില്‍ നീ വലിച്ചിട്ടത്‌ അപരിചിതത്വത്തിന്റെ തിരശ്ശീല.
നിഴല്‍പ്പാടുകളില്‍ ഏകാകിനിയായപ്പോല്‍
എന്നിലെ പുഴുക്കം നിറയ്ക്കുന്ന ഓര്‍മ്മകളെ ഞാന്‍ കാറ്റിന്‌ കൊടുത്തു.
സഞ്ചാരിയായ കാറ്റ്‌ അതിനെ ദൂരദേശങ്ങളില്‍ എത്തിച്ചു പോലും!


നീ പറഞ്ഞത്‌ നേരു തന്നെ!
നിന്റെ ഗന്ധസ്മൃതികള്‍ സിരകളില്‍ അഗ്നിസ്ഫുലിംഗങ്ങള്‍ ആയപ്പോള്‍
എരിഞ്ഞമര്‍ന്നത്‌ മനസ്സ്‌ തന്നെയാണ്‌..
ഒരു അമര്‍ത്തിയ നിലവിളി പോലും ബാക്കിയില്ലാതെ എല്ലാം തീപ്പെട്ടു.
നിനക്കിനി ഉദകക്രിയകള്‍ ചെയ്യാം...