സൂക്ഷിച്ച്‌ വെച്ച ചെപ്പുമായാണ്‌.
ഒരു പിന്‍ വിളി വിളിക്കാന്‍ പോലും
ഒന്നും ബാക്കി വെക്കാതെ നീ എന്നില്‍ മൗനം നിറച്ചു.
മുടി കോതിയൊതുക്കിയും കണ്ണില്‍ മഷിയെഴുതിയും
നിനക്കായി കാത്തിരിക്കേണ്ടുന്ന വൈകുന്നേരങ്ങള്‍ ഞാന്‍ കടലിനു കൊടുത്തു..
കടല്‍ച്ചൂരിന്‌ ഞാന്‍ എന്റെ ഗന്ധം പങ്ക്‌ നല്‍കി.
തിളക്കമുള്ള നിന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക്‌
ഉയിര്‍ത്തെഴുനേല്‍ക്കേണ്ട പ്രഭാതങ്ങള്‍
വെയിലൂറ്റി എടുത്തു.
നിനക്ക്‌ ഞാന്‍ തന്ന ചെന്നിറമുള്ള എന്റെ ഹൃദയം
നീ പാതവക്കില്‍ ഉപേക്ഷിച്ചുവല്ലെ!
കളിപ്പാട്ടമെന്ന് കരുതി ഏതൊ കുസൃതിക്കിടാങ്ങള്‍ അതെടുത്തുവത്രേ..
പുതിയ കളിപ്പാട്ടത്തിന്റെ ഉത്സാഹം ശമിച്ച്‌ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍
അവരും അത്‌ കളഞ്ഞ്‌ കാണും.
അങ്ങനെ ഞാന്‍ ഫൃദയമില്ലാത്തവളായി..
എന്നാലും നീ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ മുന്‍പേ നടന്ന് കൊള്ളുക
എന്റെ വഴികള്‍ അവസാനിക്കുന്നിടത്ത്‌
നിന്റെ വഴികള്‍ തുറന്ന് കണ്ടേക്കാം..
